تا دو دهه پیش تنها در شهرهای بزرگ و آن هم برای طبقه اجتماعی خاصی، فست‌فود به‌عنوان یک غذا محسوب می‌شد اما حالا فست‌فودها راه‌شان را به سفره روستاییان ایران هم باز کرده‌اند و ذائقه کودکان امروزی بیش از آنچه به غذاهای سنتی ایرانی آشنا باشد به ماگاریتا و پپرونی و‌… آشناست؛ گرچه مصرف فست‌فود به‌واسطه تغییر سبک زندگی جهانیان در تمامی دنیا رو به افزایش است. در تصدیق این گزاره همین بس که بدانیم در هر ثانیه۷۷ ساندویچ مک‌دونالد به فروش می‌رود. در ایران آمارهای مختلفی از میزان استفاده از غذاهای آماده وجود دارد. آماری غیررسمی حکایت از این دارد که مصرف استفاده از فست‌فود ۳۵ درصد از تغذیه روزانه ایرانیان را به خود اختصاص می‌دهد که البته سنجه‌های رسمی صورت گرفته نشان از نادرستی آن دارد و نمودار استفاده از سوسیس، کالباس و همبرگر در ۱۰سال گذشته اساسا کاهشی بوده است. به‌عنوان مثال مقدار مصرف سوسیس و کالباس به‌طور میانگین از ۷۰ گرم در سال ۸۵ به ۱۵ گرم در سال ۱۴۰۰ رسیده است. چه افزایش قیمت آن دلیل این کاهش باشد و چه تغییر ذائقه جامعه ایرانی (که این یکی کمی بعید است) بالاخره می‌دانیم مصرف این غذا طی ۱۰سال گذشته کمتر شده است. تناقض‌هایی هم در این میان به چشم می‌خورد که جالب توجه است. به‌عنوان مثال میزان مصرف فست‌فود در‌حالی در جامعه ایرانی بالاتر از گذشته است که طی یک نظرسنجی از ۱۰۱هزارنفر، ۸۲ درصد‌شان گفته‌اند ترجیح‌شان غذای ایرانی است اما حداقل در مصرف، این موضوع تناقض دارد. به این معنا که در حالی ترجیح جامعه ایرانی مصرف غذای ایرانی است اما مصرف فست‌فودها سهم بیشتری نسبت به ترجیح آنها در سفره دارد. رد افزایش مصرف فست‌فود را می‌توان از سنجه‌های نظام سلامت هم متوجه شد. برای اثبات آن تنها یک فقره آماری بس که تاثیر مصرف‌فست‌فود روی افزایش ابتلابه بیماری دیابت مشهوداست ومیزان ابتلابه این بیماری طی پنج‌سال گذشته از ۱۱درصد به ۳۰ درصد رسیده است.