جغدها به دلایل مختلفی در شب بیدار و فعال هستند که به طور خلاصه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. سازگاری برای شکار در شب:
-
دید در شب عالی: جغدها چشمان بسیار بزرگی دارند که نسبت به اندازه بدنشان، بیشترین میزان دریافت نور را دارند. همچنین تعداد سلول‌های گیرنده نور در شبکیه چشم آنها (به خصوص سلول‌های استوانه‌ای) بسیار زیاد است که به آنها امکان دید در نور بسیار کم را می‌دهد. ساختار خاص چشم آنها باعث می‌شود که نور بیشتری را جذب و متمرکز کنند.
-
شنوایی فوق العاده: جغدها شنوایی بسیار قوی و دقیقی دارند. آنها می‌توانند صداهای بسیار ضعیف را از فواصل دور بشنوند و حتی جهت و فاصله منبع صدا را با دقت تشخیص دهند. پرهای اطراف صورت آنها مانند یک بشقاب ماهواره‌ای عمل می‌کنند و صدا را به سمت گوش‌ها هدایت می‌کنند. این قابلیت به آنها کمک می‌کند تا در تاریکی مطلق، طعمه خود را شناسایی و شکار کنند.
-
پرواز بی‌صدا: پرهای جغدها دارای ساختار خاصی هستند که باعث می‌شود در هنگام پرواز، صدای بسیار کمی تولید شود. لبه‌های دندانه‌دار پرها، جریان هوا را به صورت پراکنده می‌کنند و از ایجاد صدای “woosh” که در هنگام پرواز پرندگان دیگر شنیده می‌شود، جلوگیری می‌کنند. این ویژگی به آنها اجازه می‌دهد تا به طعمه خود نزدیک شوند بدون اینکه متوجه حضور آنها شود.
2. رقابت کمتر:
-
بسیاری از پرندگان شکاری در روز فعال هستند. فعالیت در شب باعث می‌شود که جغدها با رقابت کمتری برای منابع غذایی مواجه شوند. آنها می‌توانند طعمه‌هایی را شکار کنند که در شب فعال هستند و از دسترس پرندگان شکاری روزانه در امان هستند.
3. محافظت از خود:
-
فعالیت در شب، جغدها را از برخی از شکارچیان که در روز فعال هستند، محافظت می‌کند. تاریکی شب به آنها کمک می‌کند تا از دید شکارچیان پنهان بمانند.
در مجموع: مجموعه این ویژگی‌ها، جغدها را به شکارچیان بسیار موفقی در شب تبدیل کرده است و به آنها اجازه می‌دهد تا در این محیط تاریک به خوبی زندگی و بقا داشته باشند.
