به گزارش جام جم آنلاین، این نتیجه تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه منچستر است که نتایج آن در نشریه «ارتباطات طبیعت» منتشر شده است. هر چند این مطالعه روی موش‌ها انجام شده، اما دانشمندان می‌گویند احتمال زیادی وجود دارد که غضروف و دیسک‌های بین مهره‌ای انسان که خصوصیات فیزیولوژیکی مشابهی دارند نیز به همین شکل واکنش نشان بدهند.

این آزمایش‌ها همچنین کمک می‌کند که مشاهدات ۳۰۰ سال پیش مبنی بر تفاوت بین قد افراد در صبح و شب، تایید شود. در این مشاهدات مشخص شده بود که سربازانی که به علت کوتاهی قدشان از ارتش اخراج شده بودند، مدعی بودند که بعد از یک خواب خوب شبانه نیم اینچ قدشان بلندتر می‌شود.

ریتم‌های روزانه در رفتار و فیزیولوژی پستانداران توسط یک سیستم شبانه‌روزی (circadian) ایجاد می‌شود که با نشانه‌های محیطی مانند نور و غذا هماهنگ می‌شوند. دانشمندان از گذشته می‌دانند که ناهماهنگی بین ساعت مرکزی بدن در مغز و سایر ارگان‌ها که ساعت بدنی خود را دارند، می‌تواند خطر بیماری‌هایی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش دهد. با این حال تاکنون دانش زیادی درباره رابطه بین ساعت بدنی در غضروف‌ها – که هیچ عصب یا جریان خونی ندارند – و مغز وجود نداشته است.

پروفسور «کینگ – جون مینگ» از مولفان ارشد این گزارش تحقیقی از دانشگاه منچستر گفت: ما نه تنها مشخص کردیم که ناهماهنگی بین ساعت‌های غضروفی و دیسک‌های بین مهره‌ای با ساعت مرکزی بدن در مغز می‌تواند از طریق ورزش در زمان‌های نامناسب ایجاد شود بلکه همچنین مکانیزم آن را نیز پیدا کردیم.

دکتر «میشل دودک» نیز در این خصوص گفت: ما در حالی که در طول روز راه می‌رویم، آب با فشار از دیسک‌های بین مهره‌ای در ستون فقرات ما خارج شده و موجب می‌شود اندکی کوتاه‌تر شویم همانطور که ۳۰۰ سال پیش در مشاهداتی مشخص شده بود.

وی افزود:، اما آنچه که در آن زمان نمی‌دانستند این بود که این مساله موجب افزایش در اسمولاریته (فشار اسمزی) بافت می‌شود. آب در طول شب که استراحت می‌کنیم بازمی‌گردد و فشار اسمزی کاهش می‌یابد.

پروفسور مینگ تاکید کرد: ما در واقع یک مکانیزم جدید برای شناخت چگونگی تنظیم ساعت بدن با محیط خارجی شناسایی کردیم. این یک کشف مهم است، زیرا می‌تواند به ما برای ابداع درمان‌های هدفمندتر برای مشکلات اسکلتی مانند آرتروز با استفاده از تمرین و فعالیت فیزیکی یاری برساند.