مقاله ای دیگر از ارور موبایل : مصدر در زبان فارسی به کلمه‌ای گفته می‌شود که فعل را به صورت مجرد و بدون فاعل بیان می‌کند. در واقع، مصدر شکل اولیه فعل است که هنوز به شخص، زمان، و فاعل محدود نشده است.
برای مثال، در جمله «علی کتاب را خواند»، «خواندن» مصدر است. زیرا فعل «خواند» را به صورت مجرد و بدون فاعل بیان می‌کند.
یا در جمله «او به مدرسه رفت»، «رفتن» مصدر است. زیرا فعل «رفت» را به صورت مجرد و بدون فاعل بیان می‌کند.
مصدر معمولاً به صورت «اسم + یدن» یا «اسم + فتن» ساخته می‌شود.
در اینجا چند مثال دیگر از مصدر آورده شده است:
- اسم + یدن: «خوردن، خوابیدن، نوشتن، گفتن»
- اسم + فتن: «رفتن، آمدن، افتادن، ایستادن»
مصدر می‌تواند در نقش‌های مختلفی در جمله قرار بگیرد. برای مثال، در جمله «من به کتاب خواندن علاقه دارم»، «خواندن» مصدر است که در نقش قید قرار گرفته است.
در زبان فارسی، مصدر می‌تواند به صورت ساده یا مرکب باشد.
مصدر ساده آن است که از یک اسم و یک پسوند مصدری ساخته شده باشد.
مصدر مرکب آن است که از دو یا چند مصدر ساده با کمک حرف اضافه «به» ساخته شده باشد.
در اینجا چند مثال از مصدر ساده و مرکب آورده شده است:
- مصدر ساده: «خواندن، رفتن، نوشتن»
- مصدر مرکب: «به خوردن رفتن، به خواب رفتن، به نوشتن مشغول شدن»
برای تشخیص مصدر در جمله، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:
- جایگذاری اسم: اگر اسمی را به جای مصدر قرار دهیم و جمله معنادار باشد، آن کلمه مصدر است.
- حذف مصدر: اگر مصدر جمله را حذف کنیم و جمله معنادار نباشد، آن کلمه مصدر است.
- جابجایی مصدر: اگر مصدر جمله را به ابتدای جمله ببریم و جمله معنادار باشد، آن کلمه مصدر است.
